Η άμεση λειτουργική φόρτιση των εμφυτευμάτων επιδιώχθηκε ήδη από την δεκαετία του’60, εποχή κατά την οποία το κλινικό αντικείμενο της οδοντικής εμφυτευματολογίας βρισκόταν στα σπάργανα.
Σήμερα πια η σχετική διαδικασία πλήρως αναθεωρημένη, τεκμηριωμένη, εμπλουτισμένη και εδραιωμένη ενισχύει την παρουσία της στην καθημερινή πράξη της εμφυτευματολογίας και διεκδικεί πρωταγωνιστικό ρόλο στις εξελίξεις του αντικειμένου. Συμβαδίζει δε απόλυτα με την τεχνολογική πρόοδο, την ανάπτυξη και τη διαθεσιμότητα υλικών.
Περιλαμβάνει ως διαδικασία την τοποθέτηση στο οστό των γνάθων ενός ή περισσότερων οδοντικών εμφυτευμάτων με επαρκή πρωτογενή (αρχική) σταθερότητα, ακολουθούμενη από την κατασκευή και εφαρμογή υπερκείμενης προσθετικής αποκατάστασης (επιεμφυτευματικής) εντός 48 ωρών από τη χειρουργική είσοδο των εμφυτευμάτων.
Σημειώνεται πως η εν λόγω προσθετική υπερκατασκευή εξυπηρετεί μεταξύ άλλων τη μασητική λειτουργία και δέχεται λειτουργικές φορτίσεις από την πρώτη στιγμή συμμετέχοντας σε ευρύτερο συγκλεισιακό σχήμα.
Στη διεθνή βιβλιογραφία αναφέρονται υψηλότατα ποσοστά επιτυχίας που ανέρχονται σε 97-100%.Ενδεικτικά αναφέρεται πως η ομάδα του Massimo del Fabro και συνεργατών διεξήγαγαν συστηματική αναθεώρηση της διεθνούς βιβλιογραφίας επί του θέματος. Στη μελέτη περιλήφθηκαν 2000 εμφυτεύματα και οι μελετητές κατέγραψαν ποσοστό επιτυχίας 97.60% .
Στα αναντίρρητα πλεονεκτήματα της μεθόδου για τον ασθενή συγκαταλέγονται:
- η άμεση αισθητική αποκατάσταση του στόματος,
- η ελάττωση των απαιτούμενων επισκέψεων και
- η σημαντική βράχυνση του χρόνου που δαπανάται συνολικά στο ιατρείο.
Σε κάθε περίπτωση καθίσταται σαφές ότι πρόκειται για απαιτητική κλινική διαδικασία η οποία προϋποθέτει άριστη γνώση του αντικειμένου, επαρκή εμπειρία και επιδεξιότητα, βέλτιστη συνεννόηση με τον οδοντικό τεχνολόγο, υψηλό επίπεδο συνεργασίας με τον ασθενή και ικανό υλικοτεχνολογικό εξοπλισμό.
Η άμεση λειτουργική φόρτιση εφαρμόζεται σε αυστηρά επιλεγμένα περιστατικά και αφού ο ασθενής έχει λάβει γνώση των απαιτήσεων και της σειράς των γεγονότων.
Κάθε ασθενής αξιολογείται ξεχωριστά στο προεγχειρητικό στάδιο ως προς την καταλληλότητα εφαρμογής της συγκεκριμένης διαδικασίας.
Ως αντενδείξεις εφαρμογής της μεθόδου προβάλλουν τα ακόλουθα:
• Βεβαρημένο ιατρικό ιστορικό του οδοντιατρικού ασθενούς
• Κακή γενική υγεία
• Σοβαρές παραλειτουργικές έξεις (π.χ. βρουξισμός)
• Χαμηλή ποιότητα οστικού υποστρώματος
• Ύψος φατνιακού οστού <12χιλ. στην περιοχή ενδιαφέροντος
• Πάχος φατνιακού οστού <6χιλ στην περιοχή ενδιαφέροντος
• Αδυναμία εξεύρεσης κατάλληλων θέσεων με ικανοποιητική διασπορά
• Όλες οι γενικότερες αντενδείξεις τοποθέτησης εμφυτευμάτων.
